เจ้าหนูน้อยค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆแม่น้ำแล้วชะโงกมองไปที่น้ำแล้วเห็นเงาสะท้อนของหนูที่ดูกลัวๆอยู่บนน้ำ
“เจ้าคือใครน่ะ?” หนูน้อยถาม “เจ้าไม่กลัวที่ต้องออกมาอยู่แถวแม่น้ำที่ยิ่งใหญ่และไกลจากบ้านขนาดนี้หรือไง?”
“ไม่” กบตอบ “ฉันไม่กลัวหรอก ฉันได้รับของขวัญมาตั้งแต่ตอนเกิดให้สามารถอยู่ทั้งเหนือน้ำและในน้ำได้ ในยามที่เหมันตบุรุษมาเยือนและแช่แข็งพลังวิเศษนี้ ก็จะไม่มีใครมองเห็นฉัน แล้วอีกไม่นานเมื่อนกสายฟ้าบินมาเยือน ฉันก็กลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง ถ้าอยากจะมาเยี่ยมเยี่ยนฉันล่ะก็ เธอต้องมายามที่ฤดูกาลเป็นสีเขียวนะ น้องชายที่รักฉันคือผู้ปกปักษ์น้ำ”
“น่าทึ่งจัง” เจ้าหนูน้อยพูดออกมาอย่างแทบจะพูดไม่ถูก “เธออยากได้รับพลังวิเศษบ้างไหม?” กบถาม
“พลังวิเศษเหรอ? ฉันน่ะเหรอ?” เจ้าหนูน้อยถาม “อยากได้สิ ถ้าเป็นไปได้นะ”
“ถ้าอย่างนั้นหมอบลงให้ต่ำเท่าที่จะต่ำได้ แล้วกระโดดให้สูงที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ แล้วเธอจะได้พลังวิเศษเอง” กบบอก
หนูน้อยทำตามที่กบบอก มันหมอบตัวลงต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วกระโดด ตอนนั้นตาของมันก็มองเห็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์
หนูน้อยไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็นเลย แต่มันก็ได้เห็นแล้ว แต่แล้วมันก็ตกลงมาบนพื้นและหล่นลงไปในน้ำ!
เจ้าหนูน้อยตกใจตื่นกลัวตะเกียกตะกายกลับเข้าฝั่ง ตัวมันเปียกปอนไปหมดและสั่นราวกับจะตาย
“เธอหลอกฉัน” หนูน้อยตะโกนว่ากบ
“เดี๋ยวก่อน” กบบอก “เธอไม่ได้บาดเจ็บอะไรเลยนี่ อย่าปล่อยให้ความกลัวและความโกรธบดบังตาเธอเองเลย เมื่อกี้เธอเห็นอะไรล่ะ?”
“ฉะ..ฉัน” หนูพูดอย่างตะกุกตะกัก “..เห็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์”
“และเธอก็ได้ชื่อใหม่แล้ว” กบบอก “นั่นคือชื่อ หนูกระโดด”
“ขอบคุณ ขอบคุณ” หนูกระโดดกล่าวกับกบ ขอบคุณกบครั้งแล้วครั้งเล่า “ฉันอยากกลับชุมชนไปบอกผู้คนที่นั่นถึงสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับฉัน”
“ไป ไปเถอะ” กบกล่าว “กลับไปหาพวกพ้องของเธอ เธอหาทางกลับไม่ยากหรอก เอาเสียงของแม่น้ำวิเศษไว้ในใจนะ แล้วเดินไปในทิศทางที่ตรงกันข้ามกับเสียงของแม่น้ำ แล้วเธอจะได้พบกับพี่น้องชาวหนูของเธอเอง”
หนูกระโดดกลับไปยังโลกของหนู แต่กลับพบกับความผิดหวัง ไม่มีใครอยากฟังมันเลย และเนื่องจากมันตัวเปียกปอนอย่างไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เนื่องจากที่ผ่านมาไม่มีฝนตก หนูหลายตัวรู้สึกกลัวและระแวงหนูกระโดด เพราะคิดว่ามันคงโดนสัตว์กลืนเข้าไปในปากแล้วต้องสำรอกคายออกมาเพราะคงเป็นหนูที่มีพิษ
เจ้าหนูกระโดดกลับไปใช้ชีวิตกับพวกหนูอีกครั้ง แต่มันไม่อาจลืมเลือนภาพของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปได้ มันเป็นความทรงจำที่คอยแต่จะรบกวนจิตใจวันแล้ววันเล่า จนวันหนึ่งมันเดินไปยังขอบของแม่น้ำ
มันเดินออกไปทีชายแดนของดินแดนหนูเพื่อที่จะมองไปยังทุ่งหญ้ากว้าง มันต้องคอยระวังพวกนกอินทรีที่บินอยู่บนฟ้า ที่ดูไกลๆเหมือนกับจุดดำๆหลายจุด แต่ละจุดก็คืออินทรี แต่มันอยากจะไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ให้ได้ มันเลยรวบรวมความกล้าหาญทั้งหมดแล้ววิ่งไปในทุ่งหญ้าให้เร็วเท่าที่จะเร็วได้ หัวใจน้อยๆของมันเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและกลัว
เจ้าหนูวิ่งมาจนถึงดงหญ้าหนึ่ง มันเลยแวะหยุดพักหายใจ จนได้พบกับหนูเฒ่าตัวหนึ่ง พื้นที่ที่หนูเฒ่าตัวนี้อาศัยอยู่ถือว่าเป็นราวกับสวรรค์ของหนูเลยทีเดียว เพราะมีเมล็ดพันธุ์ธัญญาหารต่างๆอุดมสมบูรณ์มาก วัสดุสำหรับใช้สร้างรังของมีมากมาย และอีกหลายอย่างที่จะทำให้ชีิวิตมีเรื่องให้ทำได้เยอะแยะไปหมด “สวัสดี ยินดีต้อนรับ” หนูเฒ่ากล่าวทักทาย
เจ้าหนูกระโดดตะลึงกับสิ่งที่เห็น ทั้งสถานที่และหนูเฒ่าเจ้าของถิ่น “ท่านช่างเป็นหนูที่สุดยอดจริงๆ” หนูกระโดดกล่าวด้วยความเคารพอย่างล้นเหลือ “ที่นี่ช่างวิเศษเหลือเกิน และพวกอินทรีก็มองไม่เห็นท่านและที่นี่หรอก” หนูกระโดดพูด
“ใช่แล้ว” หนูเฒ่าพูด “และเราสามารถมองเห็นที่สิ่งทุกอย่างที่มีในทุ่งหญ้ากว้างแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นพวกควายป่า กวาง กระต่าย โคโยตี้ เรามองเห็นพวกนี้ได้ทุกตัวและยังรู้จักชื่อของพวกนี้ได้ด้วยหากมองจากจุดนี้”
“มันเยี่ยมจริงๆนะเนี่ย” หนูกระโดดพูด “แล้วท่านมองเห็นแม่น้ำและภูเขาอันยิ่งใหญ่ได้ด้วยหรือเปล่า?”
“ใช่และไม่ใช่” หนูเฒ่าตอบอย่างเชื่อมั่นมาก “ฉันรู้ว่าแม่น้ำยิ่งใหญ่น่ะมีจริง แต่สำหรับภูเขาใหญ่นั่น ฉันเกรงว่าจะเป็นเพียงความเชื่องมงายซะมากกว่า ลืมความอยากจะที่เห็นของเธอเสียเถอะแล้วมาอยู่กับฉันด้วยกันที่นี่แหล่ะ ที่นี่มีทุกอย่างที่เธออยากได้ มันเป็นที่ที่น่าอยู่มากนะ”
“เขาพูดอย่างนั้นออกมาได้อย่างไรกัน” หนูกระโดดคิดในใจ “พลังวิเศษของภูเขาศักดิ์สิทธิ์เป็นสิ่งที่ไม่มีใครลืมเลือนไปได้หรอก”
“ขอบคุณมากนะสำหรับอาหารที่ท่านกรุณาให้ผม ท่านหนูเฒ่า และขอบคุณที่แบ่งปันที่พักอันวิเศษให้ผมได้ค้างแรม” หนูกระโดดกล่าว “แต่ผมต้องไปตามหาภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วล่ะ”
“เธอช่างเป็นหนูที่งี่เง่าจริงๆที่ตัดสินใจจากที่นี่ไป ทุ่งหญ้าใหญ่เต็มไปด้วยอันตราย มองข้างบนฟ้าโน่นสิ” หนูเฒ่าพูดด้วยเสียงที่มั่นใจ “เห็นจุดดำๆพวกนั้นไหม มันคือพวกนกอินทรีที่คอยตระคุบเธอเป็นอาหารน่ะสิ”
มันไม่ง่ายนักสำหรับหนูกระโดดที่จะจากมา มันรวบรวมความมุ่งมั่นและออกวิ่งอีกครั้ง พื้นดินค่อนข้างกันดาร แต่มันก็เก็บหางแล้ววิ่งไปข้างหน้าอย่างบากบั่น มันรับรู้ได้ถึงเงาตะคุ่มบนหลังขณะที่วิ่ง มันคือจุดดำเหล่านั้น ในที่สุดมันก็วิ่งมาสู่บริเวณที่มีเชอรี่ เจ้าหนูกระโดดแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น เพราะมันเป็นที่ที่สงบเย็นมากและกว้างขวางด้วย มีทั้งนำ้ เชอรี่และเมล็ดพืชให้กินมากมาย มีหญ้าที่สามารถนำมาสร้างรังได้ มีรูหลายรูบนพื้นดินที่น่าสำรวจ มีหลายอย่างที่น่าทำ มีหลายอย่างที่น่าเก็บสะสม
:: อ่านเจ้าหนูกระโดด# 3::
No comments:
Post a Comment